Obóz koncentracyjny w Ravensbrück w schyłkowej fazie – przepełnienie, głód, okrucieństwo, codzienne umieranie. Anja Lundholm z wrażliwą uwagą zdystansowanego świadka i zarazem uczestniczki wydarzeń opowiada o obozowej codzienności najniższych warstw więźniarskiej społeczności. Jej narracja oscyluje między poczuciem beznadziei a wolą przetrwania, kapitulacją i buntem, tworząc poruszający zapis skrajnego doświadczenia, po którym nikt nie pozostaje taki sam.
Anja Lundholm była córką niemieckiej Żydówki i zagorzałego nazisty. W latach 30. jej ojciec wstąpił do SS, matka po pogromach „nocy kryształowej” popełniła samobójstwo. Lundholm studiowała w Berlinie, skąd w 1941 roku uciekła do Rzymu, gdzie nawiązała kontakt z ruchem oporu. Po zadenuncjowaniu przez własnego ojca została aresztowana, przeszła przez kilka więzień i w marcu 1944 trafiła do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück. Doświadczenie to naznaczyło ją psychicznie i fizycznie na całą resztę życia.
